In het trouwboekje van mijn opa en oma is onder de gegevens van mijn opa iets weggelakt. Over een geschreven toevoeging is een zorgvuldige laag Typex aangebracht. Er is weinig leesbaar, maar als ik met een felle lamp de achterkant beschijn wordt de naam Grietje zichtbaar. Ik ben iets op het spoor en dit is het eerste kruimeltje!
Ik weet dat mijn opa vanuit zijn geboorteplaats Driebergen naar Den Haag is vertrokken. Het Gemeentearchief Den Haag wordt het startpunt van mijn zoektocht. Aangezien Den Haag een groot deel van het archief online ontsloten heeft, is dit een makkelijke start. Ik vind al snel de persoonskaart van Gerrit. Daarop staat vermeld dat hij handelsvertegenwoordiger is en op vijf verschillende adressen in Den Haag heeft gewoond. Maar bovenaan de kaart staat vermeld: Zie de vrouw, geboren Grietje Griepsma.
Een korte zoektocht levert een huwelijksakte op van 1 november 1933 tussen Gerrit Westbroek, oud 18 jaren, en Grietje Griepsma, 26 jaren. Deze akte bevat een schat aan informatie.
Ten eerste moesten de ouders van Gerrit toestemming geven voor het huwelijk. Tot 1989 was je pas meerderjarig op je 21e.
Een volgende interessante passage is een handgeschreven toevoeging op de huwelijksakte. Hier wordt vermeld dat beide echtgenoten hebben verklaard: “te erkennen, de vader met toestemming der moeder, een kind geboren te Leiden den achtienden juli negentienhonderddriëendertig en ingeschreven in de registers van den Burgerlijke Stand aldaar, onder de namen Bernard Griepsma.” Gerrit erkent dus niet alleen een kind, maar wordt ook genoemd als “de vader” van Bernard, geboren drieënhalve maand voor de voltrekking van dit huwelijk.
Dit huwelijk heeft helaas niet lang geduurd. Bovenaan de akte staat dat door het vonnis van de arrondissementsrechtbank van 12 januari 1937 het huwelijk op 8 maart 1937 is ontbonden.
Ik vervolg mijn zoektocht in het Haagse gemeentearchief en vind een gezinskaart van Gerrit en Grietje van na 1938. Hierop staat een tweede zoon vermeld: Nicolaas Gerrit Westbroek, geboren op 16 september 1934, vernoemd naar zijn vader en zijn opa. Op deze kaart staat bij Grietje en de zonen vermeld: zie A.K. Zeegers, Lambert P. 14-5-’14. (A.K. staat voor aparte kaart). Op de voorkant staat bij Bernard en Nicolaas Gerrit nog de vermelding: 7/7/37 Velsen, Santpoort “de Lichthoeve” Kweekerslaan 13/17. Een korte zoekopdracht in Google vertelt dat op dit adres van 1923 tot 1942 een kindertehuis heeft gezeten. Gerrit en Grietje zijn begin 1937 gescheiden en in juli van datzelfde jaar gaan de kinderen naar een kindertehuis. Over de oorzaak van de scheiding en het kindertehuis kan ik op dit moment alleen maar speculeren. Feit is dat ik bij een ander onderzoek naar het oorlogsverleden van mijn opa verklaringen tegen ben gekomen dat Gerrit in 1936 in aanraking is geweest met justitie vanwege mishandeling. De vermeende straf variëert van een boete van 5 gulden tot gevangenisstraf.
Op 13 juli 1938 trouwt Grietje met Lambert Pieter Zeegers. Op 8 november 1938 worden Bernard en Nicolaas op hun adres ingeschreven aan de Laurierstraat 123 in Den Haag. Op 26 mei 1939 krijgen zij samen nog een zoon: Lambert Pieter.
Grietje en Lambert Pieter vertrekken op 4 maart 1950 samen met Bernard, Nicolaas en Lambert met de S.S. America vanuit Le Havre naar New York. Het vermelde adres in Amerika is 315 Keuka Street in Penn Yan, New York. Ze trekken in bij een broer van Grietje. Na hun aankomst in Amerika nemen zowel Bernard als Nicolaas de naam van hun stiefvader aan.
Grietje overlijdt op 8 juni 1969 op 89-jarige leeftijd. In haar overlijdensbericht in de krant staat dat zij drie zonen en zeven kleinkinderen achterlaat. Nicolaas trouwt met Audrey Fey en ze krijgen 3 kinderen. Ze wonen in Florida en hij is onder andere militair, bankier, fotograaf en eigenaar van een meubelzaak geweest. Hij overlijdt op 25 december 2000 op 66-jarige leeftijd. Bernard overlijdt in 2021. Uit de familieverhalen blijkt hij een wat zonderlinge, zeer muzikale man te zijn. Op zijn grafsteen staat “I did it my way”.
Online vind ik de gegevens van een man die wel eens de zoon van Nicolaas zou kunnen zijn. Ik stuur een mail waarin ik voorzichtig uitleg dat ik denk dat hij misschien mijn neef is. Al snel krijg ik een enthousiaste reactie terug. De familie wist van het bestaan van Gerrit Westbroek en er waren zelfs al eens voorzichtige pogingen gedaan om uit te zoeken of er nog meer familie was. Maar ze waren nooit op concrete informatie gestuit. Ze vonden het leuk van mij te horen en zo de familiegeschiedenis verder in te kunnen vullen. Hoewel de zoon van Nicolaas in het buitenland woont is het toch gelukt om elkaar te ontmoeten. Op een zomerdag in juli 2018 spreken we af in Den Haag. Het is bijzonder om te ontdekken hoeveel overeenkomsten onze vaders hadden. Ik heb een kaartje gemaakt met daarop alle adressen waar onze opa en zijn vader in Den Haag hebben gewoond. Zo lopen we al pratend door onze familiegeschiedenis.
Beetje bij beetje wordt deze verborgen familiegeschiedenis ingevuld. Mijn opa had niet alleen al twee kinderen uit een eerder huwelijk, mijn vader en zijn broer hebben hun hele leven twee halfbroers gehad waar zij nooit iets van hebben geweten. Twee verzwegen kinderen die pas in 2018 aan onze familiestamboom zijn toegevoegd.
